W ostatnich dniach waluta krajowa znalazła się pod presją podażową. Główną determinantą obserwowanej przeceny okazał się negatywny sentyment do walut wschodzących powiązany ze spadkiem ceny ropy naftowej i innych surowców.  Decyzja RPP o stabilizacji stóp procentowych w Polsce nie przyniosła wyraźnej poprawy na polskim złotym, a protokół z posiedzenia FOMC, pomimo swojego gołębiego charakteru, zawierał elementy świadczące na korzyść dolara (projekcja zakładająca dwie podwyżki stóp procentowych do końca 2016 r.). Zgodnie z zasadą im silniejszy dolar, tym słabszy złoty, pociągnęło to za sobą osłabienie waluty krajowej.

Tygodniowe minima złotego na EURPLN zostały osiągnięte w czwartek w okolicach 4,2950 PLN/EUR (powrót do notowań z pierwszej połowy marca). Podobnie miała się sytuacja na parze USDPLN, która w czwartek wróciła do poziomów z końca marca w okolice 3,78 PLN/USD. Miniony tydzień to także podwyższona zmienność na głównej parze walutowej w związku z sygnałami płynącymi zarówno z amerykańskiego, jak i europejskiego banku centralnego. Oprócz gołębich wystąpień jednego z ważniejszych członków EBC - Petera Praeta, w czwartek został opublikowany coroczny raport EBC przemawiający za możliwością podjęcia dalszych działań przeciwdziałających niskiej inflacji w strefie euro. Oczywiście wpłynęło to na obniżenie się poziomu EURUSD (w okolice 1,33 USD/EUR). Dzień wcześniej doszło do publikacji minutek z posiedzenia FED w marcu, które wykazały, że członkowie FOMC podchodzą obecnie z rezerwą do szybkiego podniesienia stóp z powodu zagrożeń globalnych (z podobnym sygnałem mieliśmy już do czynienia ze strony Janet Yellen). Jak wskazują wykresy z 2016 r. za sprawą wstrzemięźliwości FED kwotowania eurodolara wciąż pną się w górę, pomimo wyraźnie akomodacyjnego nastawienia członków EBC.

Najnowsze aktualności