Czy gwarancja BGK stanowi wiarygodne zabezpieczenie spłaty zaciągniętego kredytu? Jakie warunki należy spełnić? Przekonaj się już dziś, sprawdź sam!

Kredyt zabezpieczony gwarancją BGK (gwarancją de minimis)

Każdy przedsiębiorca zdaje sobie sprawę, że w toku prowadzonej działalności może zostać zmuszony do sięgnięcia po różnego typu zewnętrzne źródła finansowania. Najczęściej będzie to kredyt - często niezbędny celem uregulowania powstałych zobowiązań lub sfinalizowania koniecznych inwestycji. Sytuacja gospodarcza wciąż dynamicznie się zmienia, dlatego obawy przed trudnościami w spłacie rat czasem nie są bezpodstawne i każdy szuka sposobów na pozyskanie dodatkowego zabezpieczenia. Gwarancja de minimis oferowana przez BGK to ciekawe rozwiązanie dla podmiotów zasilających sektor MŚP. W jaki sposób działają? Kto jest zobowiązany do zawarcia stosownej umowy?

Gwarancje BGK - co to właściwie oznacza?

Z teoretycznego punktu widzenia gwarancje BGK (Banku Gospodarstwa Krajowego), nazywane również gwarancjami de minimis, są jedną z wielu form, jakie przybiera tzw. pomoc publiczna. Udzielana jest ze środków państwowych, lecz z poszanowaniem przepisów unijnych - tak, aby nie doprowadzić do zachwiania równowagi na rynkuwewnętrznym UE. To rodzaj zabezpieczenia kredytu, który nie jest bezzwrotną pomocą w formie dotacji. Na początek przedsiębiorca udaje się do bankukomercyjnego po kredyt obrotowy lub inwestycyjny. Jeśli zaistnieją podstawy do wypłacenia środków, wtedy Bank Gospodarstwa Krajowego (jako instytucja publiczna) zabezpiecza spłatę rat. Mamy zatem do czynienia poniekąd z procesem, gdzie zaangażowane są 3 strony: kredytobiorca (osoba prawna), podmiot udzielający wsparcia (kredytu właściwego) oraz BGK. W przypadku, gdy zaistnieją trudności w regulowaniu zobowiązań, przedsiębiorca będzie dłużny względem gwaranta, nie banku komercyjnego.

Cel udzielania gwarancji przez BGK?

Jednym z podstawowych celów gwarancji de minimis zapewnianych przez BGK jest umożliwienie małym, średnim i mikro przedsiębiorstwom realizacji strategicznych planów biznesowych (które można zrealizować jedynie przy wsparciu banku w postaci kredytu). Bez tego poręczenia pomyślny finał transakcji byłby mniej prawdopodobny. Firma nie dostaje z budżetu państwa żadnych środków w fizycznej postaci (powędrują one do banku, jeśli kredytobiorca będzie zmuszony do uruchomienia zabezpieczenia). Co istotne, gwarancje BGK nie wiążą się z żadnymi skutkami podatkowymi.

Podstawowe zasady

Najistotniejszą rolę w tym przypadku odgrywa rodzaj udzielanego kredytu. Przy obrotowym okres trwania zabezpieczenia to 27 miesięcy, inwestycyjny pozwala wydłużyć ten czas aż do 99 miesięcy. Należy też pamiętać, że gwarancja de minimis może objąć do 60% pożyczonej od banku kwoty (bez odsetek i innych opłat na rzecz kredytodawcy). Prowizja z kolei wypada bardzo korzystnie - tylko 0,5% w skali roku. Suma poręczenia z całą pewnością nie przekroczy 3,5 mln PLN. Może być oczywiście niższa - wpływ będzie miał na to fakt, czy dane przedsiębiorstwo korzystało już z tej opcji w aktualnym roku podatkowych i dwóch poprzednich latach.

Które banki udzielają gwarancji de minimis?

Polskie przedsiębiorstwa reprezentujące sektor MŚP mogą mieć szerokie pole do działania, gdyż umowy z BGK podpisało stosunkowo dużo banków komercyjnych. Warto zwrócić uwagę na ofertę Santander, która zachęca klientów biznesowych do korzystania z dostępnych możliwości. Od strony formalnej wszystkim zajmują się pracownicy banku - zainteresowany nie mus kontaktować się z innymi instytucjami. Wszystko można wygodnie załatwić w pobliskim oddziale.

Możliwości i ograniczenia wykorzystywania środków

Kredyt zabezpieczony gwarancją de minimis BGK różni się nieco od zobowiązań zaciągniętych bez udziału podmiotu państwowego. W sieci bez trudu można znaleźć listę wydatków dozwolonych oraz niedozwolonych. Do tej pierwszej grupy zalicza się m.in.:

• modernizacja, rozbudowa czy budowa obiektów służących danej działalności gospodarczej,
• nabycie urządzeń, maszyn i samochodów niezbędnych dla prowadzenia oraz funkcjonowania firmy,
• spłata kredytu obrotowego w innym banku (na ściśle określonych zasadach),
• opłacanie faktur z tytułu nabytych usług i towarów,
• regulowanie składek i należności podatkowych.

Wyłączenia celowe (czyli wspomniane wcześniej wydatki niedozwolone) obejmują m.in.:

• spłacanie kredytu inwestycyjnego w innym banku,
• kupno instrumentów finansowych,
• spłacanie każdego typu zobowiązania powstałego w banku udzielającym kredytu,
• inwestycje kapitałowe, zakup wierzytelności i wiele więcej.

źródło: informacjebranzowe.pl

Najnowsze aktualności